Wersety biblijne o Adam
Bible verses about Adam
Exploring the story of Adam through scripture offers a profound glimpse into the heart of God's creation and the complexities of humanity's origin. Understanding Adam's narrative, his relationship with God, his choices, and their consequences, provides essential context for grasping the overarching themes of the Bible: redemption, grace, and the enduring promise of restoration through Jesus Christ. Delving into these verses allows us to reflect on our own nature, our capacity for both good and evil, and the unwavering hope that even in our fallen state, we are loved and offered a path back to divine connection. Let these verses illuminate your understanding of God's plan and your place within it.
Najbardziej pomocne wersety
Rozpocznij swoją naukę od tych starannie dobranych fragmentów
Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie.
A przetoż przysiągłem domowi Heli, że nie będzie oczyszczona nieprawość domu Heliego żadną ofiarą, ani ofiarą śniedną, aż na wieki.
Wywiedź lud ślepy, który już ma oczy i głuchy, który już ma uszy.
Scripture Passages
Bo gdybyśmy byli nie omieszkali, już byśmy się byli dwa kroć wrócili.
Ale pacholę Samuel postępował a rósł, i podobał się tak Panu jako i ludziom.
Ubogi pokornie mówi; ale bogaty odpowiada surowie.
Bo gdybyśmy byli nie omieszkali, już byśmy się byli dwa kroć wrócili.
Naśmiewca nie miłuje tego, który go karze, ani do mądrych przychodzi.
Pospieszywszy się tedy Mojżesz nachylił się ku ziemi i pokłonił się,
I rzekł: Błogosławiony Pan, Bóg pana mego Abrahama, który nie oddalił miłosierdzia swego i prawdy swojej od pana mojego, albowiem gdym był w drodze, przyprowadził mię Pan w dom braci pana mego.
Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie.
Naśmiewca nie miłuje tego, który go karze, ani do mądrych przychodzi.
Pospieszywszy się tedy Mojżesz nachylił się ku ziemi i pokłonił się,
Oknem wyglądała, a wołała matka Sysary przez kratę: Przeczże omieszkiwa wrócić się wóz jego? przecz się nie spieszą nogi woźników jego?
Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość miłosierdzia twego; ale odpornymi byli przy morzu Czerwonem.
Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.
Błogosławiony, którego Bóg Jakóbowy jest pomocnikiem, którego nadzieja jest w Panu, Bogu jego;
Zwierzęta, i wszystko bydło, gadziny, i ptastwo skrzydlaste.
I rzekł Adam: Toć teraz jest kość z kości moich, i ciało z ciała mego; dla tegoż będzie nazwana mężatką, bo ona z męża wzięta jest.
A kapłani, którzy nieśli skrzynię przymierza Pańskiego, stali na suszy w pośród Jordanu porządnie, a wszyscy Izraelczycy szli po suszy, aż się lud wszystek przeprawił przez Jordan.
Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
I porodził zasię brata jego Abla; i był Abel pasterzem owiec, a Kain był rolnikiem.
Synu mój! będzieli mądre serce twoje, będzie się weseliło serce moje, serce moje we mnie;
Albowiem mało mniejszym uczyniłeś go od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go.
Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie.
Przeklęty kosz twój, i dzieża twoja.
Setowi też urodził się syn, i nazwał imię jego Enos. Na ten czas poczęto wzywać imienia Pańskiego.
I żył Adam sto i trzydzieści lat, i spłodził syna na podobieństwo swoje, i na wyobrażenie swoje, i nazwał imię jego Set.
I wywiódł Pan Bóg z ziemi wszelkie drzewo wdzięczne na wejrzeniu, i smaczne ku jedzeniu: i drzewo żywota w pośrodku sadu; i drzewo wiadomości dobrego i złego.
Ale z drzewa wiadomości dobrego i złego, jeść z niego nie będziesz; albowiem dnia, którego jeść będziesz z niego, śmiercią umrzesz.
Ty wiesz, żem niepobożnie nie poczynał; wszakże nie jest, ktoby mię miał wyrwać z rąk twoich.
Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość miłosierdzia twego; ale odpornymi byli przy morzu Czerwonem.
Nie przystoi mowa poważna głupiemu, dopieroż księciu usta kłamliwe.
Tak mówi Pan, Święty Izraelski, i Twórca jego: O przyszłe rzeczy pytajcie mię, a synów moich, i sprawę rąk moich poruczajcie mi.
Zwierzęta, i wszystko bydło, gadziny, i ptastwo skrzydlaste.
Tak mówi Pan, Święty Izraelski, i Twórca jego: O przyszłe rzeczy pytajcie mię, a synów moich, i sprawę rąk moich poruczajcie mi.
Ubogi pokornie mówi; ale bogaty odpowiada surowie.
Nadto niemasz, ktoby wzywał imienia twego, i pobudził się do tego, aby się chwycił ciebie, przynajmniej teraz, gdyś zakrył twarz swoję przed nami, a sprawiłeś, abyśmy niszczeli dla nieprawości naszych.
Słyszałli kiedy który naród głos Boga mówiącego z pośrodku ognia, jakoś ty słyszał, a żyw został?
Razci rzekł Bóg, dwakrociem to słyszał, iż moc jest Boża, A że Panie! twoje jest miłosierdzie, a że ty oddasz każdemu według uczynków jego.
Karanie i zelżywość odniesie, a hańba jego nie będzie zgładzona.
Tak mówi Pan, Święty Izraelski, i Twórca jego: O przyszłe rzeczy pytajcie mię, a synów moich, i sprawę rąk moich poruczajcie mi.
Bo kogo Pan miłuje, tego karze, a to jako ojciec, który się w synu kocha.
The Bible verses concerning Adam, from his creation to his transgression and its repercussions, paint a foundational picture of humanity’s origins, nature, and relationship with God. They illuminate God’s initial design for humankind – one of innocence, dominion, and intimate fellowship. However, they also starkly portray the consequences of disobedience, introducing sin, suffering, and death into the world. Reflecting on these scriptures prompts introspection on our own inherent human condition, the pervasive influence of sin, and the enduring need for redemption. Ultimately, understanding Adam’s story reminds us of God's unwavering love, manifested in His provision of a pathway back to Himself through Jesus Christ, the "last Adam," who offers the hope of restoration and eternal life. Let these verses serve as a constant reminder to strive for obedience and reliance on God's grace, mirroring the intended image in which we were created.