Wersety biblijne o Lord
Bible verses about Lord
Delving into the scriptural understanding of "Lord" unveils a profound dimension of our relationship with the divine. More than just a title, "Lord" signifies God's sovereign authority, loving guidance, and unwavering presence in our lives. Through these verses, we discover the depth of His character, His promises, and His boundless love for humanity. Exploring this theme allows us to surrender to His will, trust in His plan, and experience the transformative power of His grace. Understanding "Lord" through scripture invites us into a deeper connection with our Creator, fostering faith, hope, and a life lived in His divine purpose.
Most Helpful Verses
Begin your study with these carefully selected passages
Gdy p贸jdziesz przez wody, b臋d臋 z tob膮, a je藕li przez rzeki, nie zalej膮 ci臋; p贸jdzieszli przez ogie艅, nie spalisz si臋, a p艂omie艅 nie imie si臋 ciebie.
Bo kt贸偶 jako Ja og艂asza i opowiada to, i sporz膮dza mi to, zaraz od onego czasu, jakom rozs膮dzi艂 lud na 艣wiecie? a kto przysz艂e rzeczy, i to, co ma by膰, oznajmi im?
S艂awne o tobie rzeczy powiadaj膮, o miasto Bo偶e! Sela.
Scripture Passages
Strze偶偶e tego, co Ja rozkazuj臋 tobie: Oto, Ja wyp臋dz臋 przed obliczem twojem Amorejczyka, i Chananejczyka, i Hetejczyka, i Ferezejczyka, i Hewejczyka, i Jebuzejczyka.
Albowiem wyp臋dz臋 narody przed tob膮, a rozszerz臋 granice twoje; i nie b臋dzie po偶膮da艂 nikt ziemi twojej, gdy p贸jdziesz, aby艣 si臋 ukaza艂 przed obliczem Pana Boga twego trzy kro膰 do roku.
Nie rozniecicie ognia we wszystkich mieszkaniach waszych w dzie艅 sabbatu.
Przeto偶 wam wszelkie widzenie podobne jest s艂owom ksi膮g zapiecz臋towanych, kt贸re danoliby temu, co zna pismo, a rzeczono: Czytaj to prosz臋, tedy odpowie: Nie mog臋, bo s膮 zapiecz臋towane.
Kt贸ry wywodzi wozy i konie, wojsko i si艂臋; czyni, 偶e oraz upadaj膮, a nie powstawaj膮: gasn膮 jako knot ga艣nie.
I b臋dziesz ofiarowa艂 ca艂opalenia twoje, mi臋so i krew, na o艂tarzu Pana, Boga twego; ale krew inszych ofiar twoich wylana b臋dzie na o艂tarzu Pana, Boga twego: mi臋so jednak je艣膰 b臋dziesz.
M贸w te偶 do Lewit贸w, a powiedz im: Gdy we藕miecie od syn贸w Izraelskich dziesi臋ciny, kt贸rem ja wam da艂 od nich za dziedzictwo wasze, tedy ofiarowa膰 b臋dziecie ofiar臋 podnoszenia Panu dziesi膮t膮 cz臋艣膰 dziesi臋cin.
Panie Bo偶e, ty艣 pocz膮艂 okazywa膰 s艂udze twemu wielko艣膰 twoj臋, i r臋k臋 twoj臋 mo偶n膮; bo kt贸偶 jest Bogiem na niebie, albo na ziemi, kt贸ryby czyni膰 m贸g艂 wed艂ug spraw twoich, i wed艂ug mo偶no艣ci twoich?
Kwilcie! albowiem blisko jest dzie艅 Pa艅ski, kt贸ry przyjdzie jako spustoszenie od Wszechmocnego.
Rozkaza艂 tedy Moj偶esz, aby obwo艂ano w obozie m贸wi膮c: Ani m膮偶, ani niewiasta niech wi臋cej ni przynosz膮 ofiar na robienie 艣wi膮tnicy. I zabroniono ludowi, aby nie nosili.
A wsiad艂szy na Cheruba, lata艂; lata艂 na skrzyd艂ach wiatrowych.
Wiele膰 ich m贸wi膮: Kt贸偶 nam da ogl膮da膰 dobra? Ale ty, Panie! podnie艣 nad nami 艣wiat艂o艣膰 oblicza twego.
Leniwiec m贸wi: Lew na dworzu, w po艣r贸d ulicy bym by艂 zabity.
Bo ja umr臋 w tej ziemi, ja nie przejd臋 za Jordan; ale wy przejdziecie, i dziedzicznie osi膮dziecie t臋 dobr膮 ziemi臋.
I oznajmi艂 wam przymierze swoje, kt贸re rozkaza艂 wam, aby艣cie je czynili, to jest dziesi臋膰 s艂贸w, kt贸re napisa艂 na dw贸ch tablicach kamiennych.
Jako dziwowisko by艂em u wielu; wszak偶e ty艣 jest mocn膮 nadziej膮 moj膮.
B臋d膮li strzegli synowie twoi przymierza mojego, i 艣wiadectw moich, kt贸rych ich naucz臋: tedy i synowie ich a偶 na wieki b臋d膮 siedzieli na stolicy twojej
B臋d臋 si臋 k艂ania艂 ku ko艣cio艂owi twemu 艣wi臋temu, i b臋d臋 wys艂awia艂 imi臋 twoje dla mi艂osierdzia twego, i dla prawdy twojej; bo艣 nade wszystko uwielbi艂 imi臋 twoje i wyroki twoje.
I b臋dzie odpuszczono wszystkiemu zgromadzeniu syn贸w Izraelskich, i przychodniowi, kt贸ry mieszka mi臋dzy nimi, poniewa偶 wszystkiego ludu pob艂膮dzenie jest.
Dnia onego obejrzy si臋 cz艂owiek na stworzyciela swego, a oczy jego na 艢wi臋tego Izraelskiego pogl膮da膰 b臋d膮;
Potem pos艂a艂 Moj偶esz pos艂y z Kades do kr贸la Edomskiego, m贸wi膮c: Tak ci kaza艂 powiedzie膰 brat tw贸j Izrael: Ty wiesz o wszystkich trudno艣ciach, kt贸re przysz艂y na nas;
艢luby czy艅cie, a oddawajcie je Panu, Bogu waszemu, wszyscy, kt贸rzy艣cie oko艂o niego, wszyscy przyno艣cie dary strasznemu. Onci odejmuje ducha ksi膮偶臋tom, a on jest na postrach kr贸lom ziemskim.
I rzek艂em; Prosz臋 Panie, Bo偶e niebieski, mocny, wielki i straszny! kt贸ry strze偶esz umowy, i mi艂osierdzia z tymi, kt贸rzy ci臋 mi艂uj膮, i strzeg膮 przykazania twego.
Wylej pop臋dliwo艣膰 twoj臋 na te narody, kt贸re ci臋 nie znaj膮, i na rodzaje, kt贸re imienia twego nie wzywaj膮; bo jedz膮 Jak贸ba, i po偶eraj膮 go, aby go wszystkiego strawili, i mieszkanie jego w pustki obr贸cili.
Ale ten lud ma serce oci膮偶a艂e i odporne; odst膮pili odemnie i odeszli;
Przyzwa艂 tedy kr贸l Gabaonit贸w, i rzek艂 do nich: (A ci Gabaonitowie nie byli z syn贸w Izraelskich, ale z ostatk贸w Amorejczyk贸w, kt贸rym acz byli synowie Izraelscy przysi臋gli, wszak偶e je usi艂owa艂 Saul wypleni膰 z gorliwo艣ci swej dla syn贸w Izraelskich i Judzkich.)
Ale my jeste艣my Pana, Boga naszego, i nie opu艣cili艣my go; a kap艂ani, kt贸rzy s艂u偶膮 Panu, s膮 synowie Aaronowi, i Lewitowie, kt贸rzy pilnuj膮 urz臋du swego.
Je藕li w ustawach moich chodzi膰 b臋dziecie, i przykazania moje chowa膰 i czyni膰 b臋dziecie:
Do tego uczynili blach臋 korony 艣wi臋tobliwo艣ci ze z艂ota szczerego, i wyrysowali na niej robot膮 ryt膮, jako piecz臋ci rzezan膮 艢wi臋to艣膰 Panu.
Albowiem ni偶eli b臋dzie umia艂o to dzieci臋 wo艂a膰: Ojcze m贸j i matko moja, lud kr贸la Assyryjskiego pobierze bogactwa Damaszku, i 艂upy Samaryi.
Tak m贸wi B贸g, Pan, kt贸ry stworzy艂 niebiosa i rozpostar艂 je; kt贸ry rozszerzy艂 ziemi臋, i co si臋 rodzi z niej; kt贸ry daje tchnienie ludowi mieszkaj膮cemu na niej, a ducha tym, co chodz膮 po niej.
Nie b臋dziesz podwraca艂 s膮du, ani b臋dziesz mia艂 wzgl臋du na osob臋, i daru bra膰 nie b臋dziesz; albowiem dar za艣lepia oczy m膮drych, a podwraca s艂owa sprawiedliwych.
Wspomnij na lito艣ci twoje, Panie! i na mi艂osierdzia twoje, kt贸re s膮 od wieku.
I rzek艂 Anio艂: Nie wyci膮gaj r臋ki twej na dzieci臋, i nie czy艅 mu nic; bom teraz dozna艂, i偶 si臋 ty boisz Boga, i nie sfolgowa艂e艣 synowi twemu, jedynemu twemu, dla mnie.
Ani przestawali na radzie mijej, ale gardzili wszelk膮 karno艣ci膮 moj膮:
Aza偶 nie wiedz膮 wszyscy czyniciele nieprawo艣ci, 偶e po偶eraj膮 lud m贸j, jako wi臋c chleb jedz膮? ale Pana nie wzywaj膮.
I obr贸c臋 r臋k臋 moj臋 na ci臋, a wypal臋 a偶 do czysta zu偶elic臋 twoj臋, i odp臋dz臋 wszystk臋 cen臋 twoj臋.
Oto pierwsze rzeczy przysz艂y, Ja te偶 nowe opowiadam, pierwej, ni偶 si臋 zaczn膮, dam wam o nich s艂ysze膰.
A tak rozkaza艂 Dawid s艂ugom, i zabili je, a obci膮偶ywszy r臋ce ich, i nogi ich, zawiesili je nad stawem w Hebronie; ale g艂ow臋 Izbosetow膮 wzi膮wszy pogrzebali w grobie Abnerowym w Hebronie.
Bo wesz艂y konie Faraonowe z wozami jego, i z jezdnymi jego w morze, a obr贸ci艂 Pan na nie wody morskie; ale synowie Izraelscy szli po suszy 艣rodkiem morza.
Exploring Bible verses about the Lord reveals the multifaceted nature of His sovereignty, compassion, and unwavering presence in our lives. From declarations of His divine authority to promises of His steadfast love and guidance, these passages underscore the importance of recognizing and revering Him as the ultimate source of truth, peace, and salvation. They highlight the Lord's active involvement in both the grand narrative of history and the intimate details of our personal journeys. May these verses serve as a constant reminder to seek His will in all things, to trust in His provision, and to live in accordance with His teachings. Reflect upon these scriptures, meditate on their meaning, and allow them to transform your heart, shaping your actions and inspiring a deeper, more meaningful relationship with the Lord. Let your life be a testament to His grace and a reflection of His boundless love.